Samotność w Tatrach Bielskich – Chata Plesnivec

Długo oczekiwana majówka nadeszła, a ponieważ w tym roku plany zaprowadziły mnie na Słowację, to po drodze do celu głównego zamierzam po raz pierwszy odwiedzić Tatry Bielskie. Pogoda od rana rozpieszcza, przez całą drogę świeci słońce, a na trasie spowalniają nas korki, więc na miejsce dojeżdżamy godzinę później niż planowaliśmy. Ale nic straconego - dzisiejsza trasa jest krótka. O 12:00 jesteśmy w Tatrzańskiej Kotlinie, skąd rozpoczynamy wędrówkę do jedynego schroniska w Tatrach Bielskich – Chaty Plesnivec.

Tatrzańska Kolina

Startujemy niebieskim szlakiem i podążamy nim do pierwszego rozstaju, czyli jakieś 30 minut na przemian lasem i odkrytym terenem. To co od razu rzuca się w oczy to bujna roślinność i soczyście zielone otoczenie ścieżki. Idziemy spacerowym tempem napawając się przyrodą.

Podejście lasem

Zielono

Jeszcze kawałek kontynuujemy marsz zgodnie z niebieskimi znakami i dopiero przy Rozstaju Czarnej Wody zmieniamy szlak na żółty. Teraz podążamy Czarną Doliną Rakuską, którą powoli nabieramy wysokości. Przez całą drogę towarzyszy nam szum potoku, a droga wznosi się delikatnie w górę.

Razcestie Cierna Voda

Potok Czarna Woda Rakuska

Po 30 minutach wyłaniają się pierwsze widoki na Tatry Bielskie, a my nieustannie podążamy przed siebie. Od rozstaju nikogo nie spotykamy na szlaku, a po zaskakującym czasie łącznym 1h 30min, przed oczami ukazuje się budynek Szarotki i Siedem Źródeł.

Nieśmiało wyłania się cel

Siedem Źródeł

Schronisko Szarotka i Bujaczy Wierch

Teraz czeka nas nieco ostrzejsze podejście zakosami, ale to już ostatnie tego dnia. W zasadzie dzisiejszy szlak nie był w ogóle wymagający, wręcz lajtowy i po 15 minutach znajdujemy się na miejscu. Udając się do Chaty Plesnivec trzeba pamiętać, iż jest ona otwarta sezonowo. Obecnie w kwietniu schronisko jest zamknięte i pozostaje nam zasiąść do śniadania na jednej z zewnętrznych ławek. Odpoczywamy w samotności u stóp Bujaczego Wierchu i Lawinowego Żlebu, podziwiając widok na południe. Położenie Szarotki w zaciszu świerków jest niezwykle urokliwe i niezmiernie mi się podoba. Lubię takie odludzia... 😉

Chata Plesnivec

Schronisko i Lawinowy Żleb

Szarotka z bliska

Rysia Skała i Mała Jelenia Skała

Charakterystyczna Szarotka z widokiem na południe

Niestety niebawem zachodzi słońce i wzmaga się wiatr, przez co nie spędzamy zbyt dużo czasu na miejscu. Po 30 minutach popasu postanawiamy ruszać w drogę powrotną z lekkim niedosytem, iż pogoda popsuła plany relaksu. Niemniej jednak nawet tak krótka chwila pozwoliła mi się wyciszyć. Dzisiejszy dzień tylko potwierdził, że Tatry Bielskie są istną oazą spokoju.

Szarotka z drugiej strony

Zejście rozpoczynamy drugim alternatywnym szlakiem - zielonym, dzięki czemu trasa ułoży się w pętelkę. Wąska ścieżka prowadzi trawersem przez las i stwarza urokliwy klimat. Tatry Bielskie wciąż goszczą mnie wszechobecną zielenią i zapachem świerków. Po chwili marszu ścieżka nieco zakręca i między drzewami pojawiają się okna widokowe. Zza zielonych kop Tatr Bielskich nieśmiało wyłaniają się ośnieżone granie Tatr Wysokich. Widok jest oszałamiający - wiosna przeplata się z resztkami zimy.

Szlak zielony

Kieżmarski

Tatry Wysokie

Praktycznie całą drogę powrotną idziemy po równym terenie i co jest zaskakujące, mimo wszystko tracimy wysokość. Już po godzinie jesteśmy ponownie na rozstaju "Pri Sumivom Prameni" i znanym już szlakiem zmierzamy do samochodu. Po 20 minutach marszu znajdujemy się na parkingu, zakańczając tym samym czwartkową wędrówkę. Wyskakujemy z trekkingów, wskakujemy w obuwie sportowe i ruszamy dalej już na czterech kółkach. 
Tatry Bielskie pokazały się od zdecydowanie spokojnej strony i z pewnością nie jest to nasza jedyna wizyta w tym paśmie. Co prawda trasę odbyliśmy poza sezonem, ale niespotkanie ani jednego wędrowca, jednak o czymś świadczy. Lubię takie klimaty, więc na pewno wrócę.

A.N.

30.04.2015