BESKID ŚLĄSKI
Szlaki łatwe
Szlak zaczyna się w Bielsku Białej - Olszówka Górna. Na początku idziemy na Dębowiec intensywnym, ale krótkim podejściem. Potem do wyboru mamy dwie opcje dostania się na Szyndzielnię. Czerwony szlak prowadzi szeroką, dosyć widokową, ale okrężną drogą, natomiast jeśli pójdziemy zgodnie z zielonymi znakami czeka nas krótsza wędrówka, ale wąską ścieżką przez las z ostrymi podejściami. Na szczyt można wyjechać również kolejką. Na jej górnej stacji wybudowana została wieża widokowa (płatna!), a nieco dalej pod szczytem usytuowane jest schronisko PTTK.
Pierwszy odcinek szlaku pokonujemy drogą asfaltową, aż do Sanktuarium na Górce. Następnie zdobywamy wysokość, idąc po betonowych płytach, a ostatni etap to ścieżka przez las do siodła pod Klimczokiem. Kierując się na lewo dojdziemy na szczyt, natomiast w prawo do schroniska. Szlak na całej swojej długości nie jest wymagający.
Jeden z najmniej uczęszczanych szlaków na Klimczok. Startujemy z Bystrej droga asfaltową, po czym idziemy lasem aż do Przełęczy Kołowrót. Następnie szlak łagodnie trawersuje szeroką drogą aż na szczyt. Ciekawostką jest iż zielone znaki prowadzą obok źródeł Białki.
Szlak spacerowy łączący dwa popularne szczyty w Beskidzie Śląskim. Z Szyndzielni możemy kierować się szlakiem czerwonym bezpośrednio do schroniska lub czarnym dotrzeć tam przez szczyt. Polecam druga opcję ze względu na wspaniała panoramę. Obie opcje prowadzą przez las i są niewymagające kondycyjnie.
Przyjemny i widokowy szlak, prowadzący naprzemiennie lasem i odkrytym terenem. Po drodze czekają nas niewielkie podejścia i zejścia, całościowo jednak niewymagający. Na szczycie znajduje się rozległa polana widokowa oraz schronisko.
Przyjemny zalesiony szlak z Jaworza prowadzi umiarkowanie pod górę, aż na sam szczyt Błatniej. Ostatni etap pokonujemy po otwartym terenie, od Przełęczy pod Przykrą trochę bardziej ostro. Na szczycie znajduje się mocno oblegane schronisko i polana z widokiem na okoliczne pasma.
Przyjemny spacer rozpoczynamy w Cygańskim Lesie w Bielsku. Oba szlaki prowadzą lasem aż na sam szczyt. Zielonymi znakami będziemy podążać wąską ścieżką wzdłuż dawnego toru saneczkowego. Żółta droga jest szersza i bardziej spacerowa. Na obu wariantach spotkamy miejsca z widokiem na Bielsko i Beskid Mały.
Szlak niewymagający kondycyjnie, w pierwszym etapie prowadzi drogą asfaltową. Następnie idziemy po betonowych płytach, a ostatni odcinek pokonujemy pod górę lasem. Na Stożku znajduje się najstarsze schronisko w Beskidzie Śląskim, a panorama rozpościera się na stronę północną.
Stożek -> 979m n.p.m. (szlak żółty z Istebnej-Jasnowice - 3h 15min)
Szlak żółty rozpoczyna się przy granicy polsko-czeskiej w Jasnowicach. Spory odcinek pokonujemy drogą i dopiero od Młodej Góry podążamy lasem. Szlak pozbawiony ostrych podejść, aczkolwiek nie jest bogaty w widoki. Od Kiczorów po równym terenie dochodzimy do schroniska. Szlak mija szybko, jednak istnieją krótsze warianty dotarcia na Stożek.
Szlak czerwony ma swój początek w Czechach nieopodal polskiej granicy. Jest dosyć długi, ale podejścia nie są wymagające. Większość trasy pokonujemy asfaltem lub szeroką leśną drogą. Po drodze możemy podziwiać Pogórze Jabłonkowskie i inne sielankowe widoki. Ciekawa i cicha alternatywa dla popularnych polskich szlaków.
Szlak żółty przez pierwsze 30 minut prowadzi drogą jezdną. Po upływie tego czasu wchodzimy na leśną ścieżkę, która stopniowo się zwęża.Chwilowo wędrówka jest mniej przejemna - po luźnych kamieniach, ale nie niebawem docieramy do rozstaju. Stamtąd idziemy po betonowych płytach, a następnie asfaltem na Mały Stożek. Ostatni etap na Stożek WIelki to kondycyjne podejście (około 15 minut). Na miejscu czeka nas piękna panorama Beskidu Śląskiego, Żywieckiego, aż po Tatry, jak również duże schronisko.
Oba szlaki z Wisły Jawornik są stosunkowo krótkie i niewymagające kondycyjnie. Dopiero od schroniska na szczyt czeka nas jedno ostrzejsze podejście. Soszów jest zdecydowanie bardziej oblegany zimą ze względu na stok narciarski nań usytuowany.
Soszów -> 886m n.p.m. (szlak czerwony z Czantorii lub Stożka - 1h 20min)
Szlak czerwony grzbietowy prowadzi po niewielkich wzniesieniach zarówno od strony Stożka jak i Czantorii. Obie opcje stosunkowo widokowe, jednak w sporej części prowadzą przez las. Ze szczytu Soszowa możemy podziwiać naprzeciwległe pasma Beskidu Śląskiego.
Najmniej uczęszczany szlak prowadzący na Wielki Soszów. Na początku idziemy drogą, później przez las. Miejscami droga jest zarośnięta przez trawę. Łagodna, dziewicza ścieżka doprowadza na sam szczyt, skąd można podziwiać okoliczne pasma.
Przyjemny szlak grzbietowy wiedzie po równym terenie szeroka drogą. Podejście na szczyt Cieślar jest krótkie i umiarkowane. Na wierzchołku zaskoczy nas bogata panorama oraz tablica z opisanymi szczytami. Idealne miejsce do odpoczynku na trasie.
Najłatwiej dostępny szlak prowadzący na Równicę. Idziemy przez las, co jakiś czas przecinając drogę asfaltową. Warto odwiedzić przydrożną Kolibę pod Czarcim Kopytem i zobaczyć panujący tam klimat. Łagodne podejście następnie doprowadza nas pod schronisko. Na szczyt pozostaje 10min wędrówki umiarkowanie pod górę.
Szlak zielony ma swój początek w centrum Brennej. Początkowo ostrzejsze podejście z czasem przeradza się w łagodną ścieżkę przez las. Ze schroniska na szczyt pozostaje 10 minut drogi, niemniej warto podejść, by podziwiać ciekawe panoramy na Ustroń, Brenną i okoliczne pasma.
Szlak prowadzi szeroką ścieżką naprzemiennie góra-dół. Idziemy odsłoniętym grzbietem wśród bujnej roślinności, a na końcówce czeka nas odcinek drogą asfaltową. Na Stecówce możemy zaspokoić oczy piękna panoramą, usytuowany jest tutaj zabytkowy kościółek (odbudowany po pożarze) oraz schronisko młodzieżowe.
Do wyboru mamy dwa najłatwiejsze szlaki prowadzące na szczyt Baraniej Góry. Czarny prowadzi wzdłuż potoku Czarna Wisełka, natomiast niebieski wzdłuż Białej Wisełki, które po połączeniu dają początek rzece Wiśle. Obie drogi dość łagodnie trawersują zbocza Baraniej Góry aż na sam szczyt, gdzie czeka na nas rozległa panorama oraz wieża widokowa.
Szlak prowadzący ze schroniska PTTK na szczyt Baraniej Góry, charakteryzuje się umiarkowanym podejściem, a końcówka prowadzi odcinkiem grzbietowym. Jest niewymagający kondycyjnie. Na szczycie znajduje się wieża widokowa z panoramą 360°.
Z Wisły Cieńków czeka nas spacerowy, ale dość okrężny szlak na szczyt. Żółte znaki prowadzą szeroką widokową drogą, dopiero pod koniec czeka nas podejście przez las na szczyt Gawlas. Tam zmieniamy znaki na zielone i grzbietem dochodzimy na Baranią Górę. Końcówka nieco ostrzejsza, ale całość bogata w widoki.
Pierwszy odcinek szlaku prowadzi drogą asfaltową wśród pól i sielankowych krajobrazów. Dopiero po godzinie wchodzimy do lasu i wciąż niewymagającą ścieżką docieramy do schroniska. Ostatni etap na szczyt umiarkowanie wiedzie w górę, nie przysparzając kłopotów. Na trasie mamy świetne schronisko, a na wierzchołku wieżę widokową.
Bardzo widokowy szlak wiodący odkrytym grzbietem na całej swojej długości. Pozbawiony jakichkolwiek trudności technicznych. Malinowska Skała to charakterystyczny zespół skalny z pięknym widokiem na Skrzyczne, Beskid Śląski i Żywiecki.
Szlak żółty przez znaczną część prowadzi Doliną Zimnika - drogą asfaltową wzdłuż potoku. Potem czeka nas krótkie, ostrzejsze podejście. Ostatni etap wiedzie lasem aż na sam szczyt. Znajdziemy tam formacje skalne, miejsce do odpoczynku i ciekawe widoki na Beskidy.
Jeden z 6 trójstyków na terenie naszego kraju. Trójstyk Beskidzki to połączenie państw: Polski, Słowacji i Czech. Dokładny punkt znajduje się w korycie rzeki pod mostem granicznym. Szlak prowadzi po równym terenie, w większej części drogą, miejscami tylko lasem. Warto odwiedzić to ciekawe miejsce.
Na Ochodzitą nie prowadzi żaden szlak turystyczny, ale możemy dotrzeć tam wygodną ścieżką z Koniakowa (spod Karczmy "Ochodzita"). Trasa jest krótka i niewymagająca, a na szczycie czeka nas panorama 360° - jedna z najlepszych w całych Beskidach Zachodnich. Dodatkowo znajdziemy tam miejsce do odpoczynku, kapliczkę, stację przekaźnikową oraz tablicę z opisanymi szczytami.
Krótki szlak prowadzący drogą asfaltową, a pod koniec żwirową. Na całej długości rozstawione są kolejne stacje drogi krzyżowej. Na szczycie Matyski znajduje się krzyż i ławki do odpoczynku, z których możemy podziwiać wszechobecne góry.
Szlaki średnio zaawansowane
Najdłuższy i najbardziej męczący szlak na Szyndzielnie. Całość drogi biegnie lasem ostro pod górę. Nieopodal ścieżki mijamy tajemnicze Diable Młyny, poza tym trasa kompletnie niewidokowa.
Łącznikowy szlak biegnący przez Przełęcz Kołowrót. Pierwszy odcinek niewymagający z niewielkimi podejściami, po czym od przełęczy trawersujemy nieznacznie pod górę. Całość niewidokowa, trasa całkowicie zalesiona, aczkolwiek spokojna i nieruchliwa. Na Szyndzielni możemy odpocząć w schronisku, skąd rozciąga się panorama na Beskid Mały, Żywiecki oraz Tatry.
Mało wymagające i jednocześnie nieuczęszczane szlaki na Klimczok. Oba początkowo prowadzą przez las. W dalszej części idziemy wśród traw po odkrytym terenie. Ostatni odcinek czerwonego szlaku prowadzi grzbietem Magury, jest bardzo widokowy. Wychodzimy koło schroniska, skąd na szczyt pozostaje 10 minut.
Klimczok -> 1117m n.p.m. (szlak żółty+czerwony ze Szczyrku - 2h 15min)
Początkowo szlak sprawia wrażenie niewymagającego. Żółte znaki prowadzą drogą asfaltową aż do Przełęczy Karkoszczonka. Stamtąd szlakiem czerwonym idziemy po kamieniach ostro pod górę. Kondycyjnie wymagająca ścieżka nie uraczy nas również widokami. Na szczyt czeka ostatnie podejście w lewo, ale zdecydowanie warto podjąć ten trud. Czasami z wierzchołka można dostrzec Tatry.
Dwa alternatywne szlaki prowadzące na szczyt. Niebieski jest nieco krótszy, ale bardziej zalesiony. Czerwony prowadzi przez widokową Kiczerę obok formacji skalnych. Oba niewymagające kondycyjnie, jednak dość długie.
Szlak całościowo jest bardzo wygodny, aczkolwiek długi. Na początek czeka nas intensywne podejście drogą, która stopniowo znika w lesie. Skolnity Wierch zdobywamy szeroką ścieżką, a nieco poniżej wierzchołka, przy górnej stacji wyciągu rozpościera się piękna panorama na Beskid Śląski. Szlak zielony następnie kluczy między domami (osiedla Skolnite) po betonowych płytach, więc wciąż wygodnie. Ostatni odcinek prowadzi lasem, wciąż szeroką żwirową szosą. Tak zdobywamy widokowy Soszów - zarówno szczyt jak i stację kolejki.
Szlak żółty rozpoczyna się w centrum Ustronia i początkowo prowadzi drogą między domami. Następnie wchodzimy w piętro lasu i trawersujemy zboczami Małej Czantorii. Szybko osiągamy jej szczyt w postaci rozległej polany. Odtąd ścieżka robi się widokowa i grzbietem doprowadza nas do czeskiego schroniska, a następnie na szczyt Wielkej Czantorii.
Czeski szlak ma swój początek w miejscowości Nydek i jest dość monotonny. Początkowo prowadzi między domami, a potem ostrzej przez polany. Kiedy wkraczamy w piętro lasu podejście łagodnieje. Wychodzimy koło Chaty Čantoryje i dalej grzbietem dochodzimy na szczyt. Możemy skorzystać z wieży widokowej (płatnej) oraz odpocząć na ławkach.
Dwa równoległe szlaki prowadzące na szczyt od przeciwnych stron. Droga czerwona prowadzi wzdłuż kolejki krzesełkowej. Ścieżka jest stosunkowo ostra, ale krótka i co najważniejsze widokowa. Od górnej stacji kolejki kierujemy się lasem na szczyt. Szlak niebieski prowadzi z Ustronia przez las i wychodzi przy Chacie Čantoryje. Stamtąd grzbietem wśród świerków docieramy na Wielką Czantorię. Osobiście polecam opcje "czerwoną".
Szlak czerwony startuje przy stacji PKP. Początkowo nabieramy wysokości idąc chodnikiem, po czym trawersem docieramy do lasu. Teraz droga robi się znacznie ostrzejsza i wymagająca kondycyjnie. Końcówka prowadzi zboczem Równicy i wychodzimy od tyłu schroniska. Większość turystów nie dociera na szczyt, gdzie uświadczymy spokoju i dorodniejszych widoków.
Równica -> 885m n.p.m. (szlak żółty z Górek Małych - 1h 45min)
Jeden z dłuższych i bardziej męczących szlaków na Równicę. Startujemy drogą asfaltową, po czym delikatnie przez las zaczynamy piąć się w górę. Z czasem szlak robi się ostrzejszy. Trasa prowadzi cały czas przez las, a widoków możemy uświadczyć dopiero na szczycie. Przy zejściu do schroniska odsłania się panorama na pasma górskie.
Mniej znany i uczęszczany szlak pozwala zdobyć Skrzyczne "od zaplecza". Startujemy przy Hotelu Zimnik, a wędrówka od razu nabiera tempa. Na początek ostre podejście przez las, z czasem stosunkowo łagodnieje. Od Hali Jaskowej pojawiają się za plecami widoki na okoliczne pasma. Niewiele osób wie, że szczyt Skrzycznego jest oddalony od schroniska kilka metrów na lewo w kierunku masztu.
Dwie alternatywne opcje dotarcia na szczyt ze Szczyrku. Szlak niebieski do połowy stromo biegnie wzdłuż kolejki krzesełkowej. Następnie trawersujemy widokowym zboczem aż na szczyt. Szlak zielony jest mniej widokowy i prowadzi przez las. Oba doprowadzają nas do wieży, z której przy odrobinie szczęścia zobaczymy Tatry. Następnie do zdobycia pozostaje szczyt i odpoczynek w schronisku.
Szlak od początku nabiera tempa i ostro prowadzi przez las. W dalszej części wędrujemy grzbietem i z niewielkimi podejściami docieramy na Malinowską Skałę. Znajdziemy tam charakterystyczny zespół skalny, a zarazem świetny punkt widokowy na okoliczne szczyty.
Szlak czerwony prowadzi początkowo przez las, by potem przejść w odkryty teren. Następnie trasa prowadzi kawałek drogą i po krótkim podejściu znajdujemy się przy schronisku Przysłop. Stamtąd czeka nas godzina na szczyt - zalesioną szeroka ścieżką. Końcówka przebiega grzbietem aż do wieży widokowej.
Szlak rozpoczyna swój bieg nieopodal kościoła w Kamesznicy. Początkowo biegnie drogą asfaltową umiarkowanie pod górę. Za połową prowadzi leśnym duktem, a z czasem teren się odsłania i robi się widokowo. Szlak jest mało uczęszczany - dobra alternatywa dla tych tłocznych "wiślańskich".
Szlak początkowo prowadzi spory odcinek drogą asfaltową, by potem przejść w szeroką, leśną ścieżkę. Końcówka żółtego szlaku pnie się ostro pod górę. Gdy zmieniamy znaki na niebieskie droga łagodnie doprowadza nas do schroniska. Ostatni etap prowadzi lasem aż na sam szczyt.
Grzbietowy szlak łączący dwa najwyższe szczyty Beskidu Śląskiego. Po drodze czeka nas kilka podejść, rekompensowanych przez widoki. Trasa przyjemnie prowadzi po odkrytym terenie. Na szczycie znajduje się wieża widokowa, a przy dobrej widoczności dostrzeżemy nawet Tatry.
Dwie najdłuższe drogi prowadzące na szczyt. Szlak czerwony początkowo wiedzie przez las, lecz w większości to wędrówka po otwartym, grzbietowym terenie. Szlak zielony rozpoczyna się ostrym podejściem, jest mozolny i w przeciwieństwie do czerwonego mało widokowy. Obie trasy są długie, ale na pewno nie nudne. Na szczycie stoi wieża widokowa z opisanymi panoramami na wszystkie 4 strony.
Szlak niebieski jest najbardziej wymagający ze wszystkich opcji dojściowych na Błatnią. Początkowe podejście na Palenicę jest kamieniste i ciężkie kondycyjnie. Później idziemy prawie po równym terenie, ale ścieżka ciągnie się w nieskończoność. Pod koniec czeka nas jeszcze jedno ostre podejście i wąską ścieżką docieramy pod schronisko PTTK.
* szlaki zostały sklasyfikowane pod względem trudności kondycyjnych w okresie wiosenno-jesiennym
** źródłem podania czasów przejścia jest mapa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz