My Way To Heaven: Rachowiec >> majowe, zimne popołudnie

Rachowiec jest jednym z niższych szczytów Beskidu Żywieckiego. Leży również trochę na uboczu i chyba te dwie kwestie sprawiają, że wciąż jest rzadkim celem wędrówek. Na szczyt wspomnianego Rachowca można dostać się na kilka sposobów. Pierwsza trasa startuje z dworca PKP w Zwardoniu, skąd szlak czerwony prowadzi na sam wierzchołek. Drugą opcją jest spacer asfaltową drogą, będącą kombinacją różnych szlaków – ja wybrałam ten wariant, a samochód zastawiłam pod kościołem na końcu Zwardonia. Ale jest też trzecia możliwość, czyli dojechanie samochodem na Mały Rachowiec i stamtąd wędrówka na szczyt. Oczywście można wybrać się również na spacer z miejscowości Sól po południowej stronie góry, ale ten wariant jest najdłuższy.

Wierzchołek Rachowca nie jest zalesiony, a jego zwieńczeniem jest duża polana, na której znajduje się niewysoka wieża widokowa. Z hali możemy obserwować panoramę na Beskid Żywiecki, Tatry oraz Małą Fatrę, natomiast po drugiej stronie grzbietu mamy widok na Beskid Śląski i Śląsko-Morawski. Rachowiec to dobry wybór o każdej porze dnia, ale kiedy słońce kładzie swoje promienie na polanie, zaczyna się prawdziwy spektakl. W niedzielne popołudnie mam szczęście mieć wierzchołek na wyłączność i nawet temperatura oscylująca w granicach 0°C nie jest w stanie oziębić emocji. Co prawda w maju wolałabym wędrować bez czapki i puchowej kurtki, ale takie warunki też mają swój urok.