My Way To Heaven: Klimczok - spektakl wschodzącego słońca

Kiedy ciemna noc spowija beskidzki krajobraz, ja parkuję w samochód pod Sanktuarium w Szczyrku. Odpalam czołówkę i odnajduję szlak niebieski prowadzący na Klimczok. Wokół panuje cisza, a gwiaździste niebo nade mną prezentuje się dziś wyjątkowo pięknie. Idę między domami, więc gdzieniegdzie latarnie rozświetlają ciemność, choć moim punktem orientacyjnym jest maszt na Skrzycznem. Pomimo zapowiadanego wiatru i mrozu, noc jest wyjątkowo ciepła, a marsz w górę dodatkowo pobudza krążenie żyłach. Wokół panuje cisza, tylko co jakiś czas słychać wycie z oddali. Po 30 minutach opuszczam cywilizację i wchodzę do lasu. Drugi odcinek wariantu niebieskiego prowadzi drogą pożarową, a na ostatnim etapie podejście jest nieco ostrzejsze. Po 50 minutach pojawiam się na Siodle pod Klimczokiem, a do wschodu słońca została ponad godzina. Ponieważ podmuchy są tutaj bardziej odczuwalne, udaję się pod schronisko, by nieco osłonić się przed wiatrem. Przed 7:00 rozpoczynam wędrówkę na wierzchołek, obserwując jak na wschodzie niebo z granatowego zmienia się w jasno niebieskie. Doskonale widać ostry zarys Tatr, masywną Babią Górę oraz inne szczyty Beskidu Żywieckiego, Śląskiego, a także Małego. Zmrożony krajobraz o świcie prezentuje się pięknie, przybierając niesamowite kolory. Prawdziwy spektakl rozpoczyna się co najmniej 30 minut przed wschodem słońca i już wtedy na niebie dzieją się cuda. Niebo nabiera coraz piękniejszych odcieni, a kiedy dochodzi do kulminacyjnego momentu, śnieg i lód przybierają ciepłe barwy, połyskując w pierwszych promieniach słońca. Biorę głęboki wdech i jestem jedynym widzem w moim prywatnym spektaklu na Klimczoku. Coś niesamowitego, trzeba to przeżyć na własnej skórze 🩷